ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΞΕΝΟΙ
Ο εξαναγκασμός της μετανάστευσης από τον «αναπτυσσόμενο» κόσμο προς αυτόν της «πολιτισμένης» Δύσης είναι κάτι το αδιαμφισβήτητο. Το αντι- τρομοκρατικό κυνήγι μαγισσών και η εφόρμηση στον φυσικό πλούτο σε κάθε γωνιά του πλανήτη από την κυριαρχία, επιφέρει τον άτακτο ξεριζωμό χιλιάδων ανθρώπων, είτε με στρατιωτικούς είτε με οικονομικούς όρους.
Ένας από τους προορισμούς για αυτά τα μεταναστευτικά ρεύματα είναι και η Ελλάδα, που μέσω διακρατικών συμφωνιών, ευθύνεται άμεσα για την οικονομική εκμετάλλευση και την πολεμική κατάσταση, η όποια οδήγησε αυτούς τους ανθρώπους στη φυγή προσπαθώντας να αποδράσουν από την εξαθλίωση, απαντώντας στο εκβιαστικό δίλλημα θάνατος ή προσφυγιά. Από εδώ ξεκίνα και η οδύσσεια τους, στοιβάζουν τις ελπίδες τους για ένα καλύτερο μέλλον μέσα σε πλοία δουλεμπόρων, μέσα σε φορτηγά στριμωγμένοι, μέσα στα άπειρα χιλιόμετρα πεζοπορίας και κινούν για τον «καπιταλιστικό παράδεισο της Δύσης».
Η αντιμεταναστευτική πολιτική που προασπίζει την Ευρώπη φρούριο κηρύσσει τα σύνορα απόρθητα από οποιονδήποτε «παράνομο εισβολέα». Έτσι στα πλαίσια της συνθήκης Σένγκεν και του γενικού προγράμματος της Ε.Ε «Αλληλεγγύη και Διαχείριση Μεταναστευτικών Ροών» συστήνονται οργανισμοί για την διαχείριση των εξωτερικών συνόρων όπως η FRONTEX (Ευρωπαϊκή Διασυνοριακή Αστυνομία η όποια συνδέεται στενά με την Europol) και επιτάσσει την δημιουργία στρατού και την αύξηση της καταστολής στα σύνορα με αναπόφευκτο επακόλουθο αρκετές δολοφονίες όσων εξ αυτών επιχειρούν να δραπετεύσουν από την ανέχεια.
Ως αποτέλεσμα της εντατικοποίησης της καταστολής κατά τη διάρκεια μόνο του 2008 το ελληνικό κράτος απέλασε 88.000 μετανάστες. Από την αρχή του 2009 διαπράχτηκαν 5 κρατικές δολοφονίες μεταναστών ενώ τα τελευταία 10 χρόνια 50. Την τελευταία δεκαετία, στην Ευρώπη-φρούριο 12.000 περίπου είναι οι νεκροί ενώ 400.000 μετανάστες έγιναν θύματα βασανιστηρίων. Μόνο το 2008, 1.500 μετανάστες έχασαν τη ζωή τους μέσα σε καράβια που βούλιαξαν στην θάλασσα, ενώ κανείς δεν γνωρίζει τον ακριβή αριθμό των ναυαγίων.
Το κράτος μέσω των καθεστωτικών ΜΜΕ, διαστρεβλώνοντας την πραγματικότητα, καλλιεργεί τον φόβο σκοπεύοντας στην ευρεία κοινωνική συναίνεση , η όποια με την σειρά της οπλίζει το χέρι φασιστών και παρακρατικών που βάλθηκαν να «εκκαθαρίσουν» την χώρα από τα «σκουπίδια» τους μετανάστες .
Για τους καθημερινούς εξευτελισμούς των μεταναστών, τους ξυλοδαρμούς, τα βασανιστήρια, τις δολοφονίες στα σύνορα, στα τμήματα κράτησης και στις φυλακές, και για τις άθλιες συνθήκες στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, όχι μόνο δεν γίνονται έρευνες, όχι απλά τα ένστολα κτήνη δεν τιμωρούνται, αλλά σχεδόν πάντα επιβραβεύονται. Τελευταίο αποτρόπαιο παράδειγμα η περίπτωση του Μοχάμεντ Καμράν Ατίφ που ξυλοκοπήθηκε, βασανίστηκε με ηλεκτροσόκ και τελικά υπέκυψε στα τραύματα του λίγες μέρες αργότερα.
Η βαρβαρότητα της αστυνομίας (όχι μόνο απέναντι στους μετανάστες αλλά προς όλους τους ταξικά καταπιεσμένους) δεν είναι παρά η έκφραση της κρατικής νόμιμης βίας που χρησιμοποιεί η κυρίαρχη ελίτ για να πετύχει τούς στόχους της πάνω στο υπόλοιπο κομμάτι της κοινωνίας: υποταγή-εκμετάλλευση, και για όσους αντιστέκονται ή απλά δεν της χρησιμεύουν: εγκλεισμός-δολοφονία.
Ας μην τρέφουμε αυταπάτες. Αυτές οι συνθήκες δεν πρόκειται να αλλάξουν από κανένα νέο νόμο, καμιά νέα κυβέρνηση, κανένα κοινοβούλιο.
Από την άλλη τα αφεντικά, που επιβάλλουν τον εργασιακό μεσαίωνα, αντιλαμβάνονται το εργασιακό δυναμικό ως αντικείμενο υλοποίησης των σιχαμερών τους σχεδίων με όσο το δυνατόν χαμηλότερο κόστος. Έτσι με αυτόν τον χασάπικο τρόπο διαχωρίζουν τους εργάτες, λες και είναι σφαχτάρια, σε ντόπιους και εισαγόμενους. Οι μετανάστες ως το πιο ευάλωτο κοινωνικό κομμάτι που είναι, γίνονται μεζεδάκι στις αδηφάγες ορέξεις των αφεντικών για κέρδη. Χρησιμοποιούνται στους πιο επισφαλείς και επικινδύνους τομείς της εργασιακής εκμετάλλευσης, σε συνθήκες δουλείας
Από την δική μας πλευρά, ως αναφορά την εντοπιότητα, πιστεύουμε ότι σε έναν κόσμο άγριας εκμετάλλευσης και καπιταλιστικής βαρβαρότητας είμαστε όλοι το ίδιο ξένοι όσο οποιοσδήποτε που βιώνει την καταπίεση στο πετσί του. Είμαστε ξένοι στον κόσμο των απανταχού εξουσιαστών που λεηλατούν τον φυσικό πλούτο ρημάζοντας την ιδία την φύση, είμαστε ξένοι στον κόσμο των ρατσιστικών βλεμμάτων που σκούζουν για εθνική καθαρότητα γιατί για εμάς πατρίδα είναι όλη η γη, είμαστε ξένοι στον κόσμο της αδιαφορίας για όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας γιατί γνωρίζουμε ότι αυτή η αδιαφορία συντηρεί γερά τα δεσμά μας.
Δεν αντιλαμβανόμαστε την ύπαρξη κανενός ανθρώπου ως παράνομη και θα είμαστε αλληλέγγυοι στους αγώνες τους εφόσον αυτοί πηγάζουν από την καταπίεση που υφίστανται από την επίθεση της κυρίαρχης τάξης. Πολλοί από τους μετανάστες έχουν αρχίσει να συσπειρώνονται και να προχωρούν σε ομαδικές απεργίες πείνας (από τις 19 Οκτωβρίου προσφυγές από το Ιράν έχουν προβεί σε απεργία πείνας ζητώντας πολιτικό άσυλο), σε μαζικές πορείες, συγκρούσεις και εξεγέρσεις σε αστικά κέντρα, σε φυλακές και στρατόπεδα συγκέντρωσης ανά την χώρα. Τέτοιου είδους αγώνες καθώς και η σύμπραξη των μεταναστών στην εξέγερση του περασμένου Δεκέμβρη νοηματοδοτούν την αλληλεγγύη μας.
Επίσης δεν θεωρούμε το σύνολο των μεταναστών ως απόκληρο από την καπιταλιστική κερδοφορία. Πρεζέμποροι σπρώχνουν θάνατο, νταβατζήδες βιάζουν γυναίκεια κορμιά, ενώ το Υπουργείο Προστασίας του Πολϊτη εξαγγέλλει προσλήψεις μεταναστών στην Αστυνομία. Η θέση που έχουν λάβει αυτοί στο υπάρχον είναι διακριτή. Ανεξαρτήτου εθνικής ταυτότητας, άνθρωποι που ανήκουν στον εξουσιαστικό συρφετό, θα μας βρίσκουν πάντα απέναντι τους.
Όσο τα σύνορα θα ματώνουν τους χάρτες, όσο οι εξουσιαστές θα καταρρακώνουν τις ζωές μας, όσο τα κράτη θα επιβάλλονται των κοινωνιών, η σύγκρουση με τους σχεδιασμούς της κυριαρχίας είναι μονόδρομος και οι εξεγέρσεις αυτές που τον φωταγωγούν.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ
Κατάληψη Δέλτα, Εγνατίας 13